- LIBANUS
- LIBANUSHebr. Lebanon, Gallis le mont Liban, mons Syriae maximus et notissimus, ab agto Damasceno in Arabiae conf. Tripolim usque Phoenicis urbem productus, vallem longam cum Antilibano monte efficiens, cuius longitudo 187. mill. pass. continet. Baudr. ab ora maris Phoenicii versus Arabiam, sicque ab Ortu ad Occ. extensus, 125. mill. circiter longus est: qui radices longe lateque diffundens, Tribuum Aser et Nephthalim, Deut. c. 1. v. 1. Iud. c. 3. v. 3. Isa c. 2. v. 13. Ios. c. 13. v. 5. 1 Reg. c. 5. v. 6. ipsamque Terram S. a Sept. claudit. Altissimus est, et nihilominus fertilis et amoenus, in valles et campos hinc inde diffusus. Hîc Iordanis fontes, Post diluvium a Thami nepotibus habitatus, hodieque variis castris et oppidis Episcopatu Canobino inprimis, ubi sedes Patriarchae Maronitarum, insignis est. In eo et cedrus arbor, quae incorruptibilis, in altum assurgit, et in celsissuno monte locata, folia fructusque in caelum conversa tenet, proin Iusto homini in Scripturis comparata, ingenti coiâ nascitur. Tac. Hist. l. 5. c. 6. Praecipuum montium Libanum erigit, mirum dictu tantos inter ardores opacum fidumqueve nivibus: Plin. l. 5. c. 20. et l. 6. c. 28. Strabo l. 6. p. 742. et 754. Ptol. l. 5. P. de la Valle.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.